„Einmol Prinz zo sin, en Kölle am Rhing…“

Der Kölner Bauer

– schön wor et. Ävver jetz em Ääns, met Strumpbotz un Fasanefeddere kann mer mich jage. Dat Ornat vun Üürer Deftigkeit mem Dreschflägel, dem Wammes, dat uns Wappe schmöck un de staatse Straußefeddere, finge ich ald immer staatser. Et pass figürlich och besser.Hat Ehr üch eigentlich ens gefrog, wie et kütt, dat ene Boor Kölle darstellt?

Wat es dann Üür Beld vum aale Kölle? Denkt Ehr, wie ich, an raffineete Händler, gescheckte Arbeidslück, Gaffele un Zünf, krabitzige Bischöff un riche Patrizier? Ene Boor tauch en minge Gedanke eesch späd op. Villleich, wann ich mer vürstelle, wie de Määt fröhter usgesinn han. Dann sin et ävver ihter ärme Hungerligger, die noh haader Päädsarbeid, die se baal opgerevve hät, ehr Ware aanbeede. Ihrbar, ävver doch nit för jet darzestelle! Un doch es der Boor e Symbol för de Stadt Kölle.

Selvsverständlch es die Stadt nit mir nix dir nix op die Idee gekumme. „Schold“ es e schön neu Oodenungssystem usem Meddelalder, dat Herzög, Grafe, Ritter, Edle un evvens och Städt en Ständ ungerdeilt. „Quaterionensystem der Reichsverfassung“ deit sich dat Ungetüm schänge. No jo, un Kölle höört evvens nevven ander Reichsstädt bei der Boorestand.
Woröm dat su es, weiß ich nit. Es ävver nit schlemm, schleeßlich üvverrasch die Kund dä Rod vun der Stadt jo och. En Erklärung fingk dä dozo och nit. Dat es ävver och widder nit schlemm, denn wann mer hügg e bessche noh Erklärunge sök, stüss mer flöck op de Meinung, dat et „nit ganz logisch“ es. Vürstelle kann ich mer ävver dat em Rod, en der Stadt un üvverhaup der Düüvel loss wor vör Ohnmaach.

Ävver do es hä no, der Boor, als Symbol för de Stadt. Un et es jo wie luuter em Levve. Wann mer dich bruch, falle dinge Metminsche Lobleeder en. Dann holle se dich us dinger dägliche Plackerei, lovve dich en hühste Tön, poliere di Image kräftig op un stelle dich fing erusgeputz en et Rampeleech. Täddäää! – Der Boor!

Dann bes do nit mih dä kleine Mann, dä an der Scholl kläv un gefälligs ene Großdeil vun singem Erdrag avzegevve hät, för Lück, die sich zo Hüherem berofe föhle. Nä! Dann bes do op eimol de Stütz vun der starke Stadt, ohne die et se nit göv, dä se versog un, wann se Knies hät, de Zinne besetz un se schötz.

Ach wat, Stötz vun der Stadt, vum gesamte Rich! Unge, om Sockel vun der Statue om Beld, steiht „Halt fass do kölscher Boor, bliev beim Rich, et fall sös ov sor.“ Do schwingk doch en gewesse Avhängigkeit met, beim „Wat och passeet, bliev öm Goddes Welle hee!“.

Am Engk hät hä domet öm 1870 och ene Platz em Dreigesteen gefunge.

Verstoht Ehr jetz e bessche, woröm der Boor mer nöher steiht?

Mechel

Hinterlasse jetzt einen Kommentar

Kommentar verfassen

Diese Website verwendet Akismet, um Spam zu reduzieren. Erfahre mehr darüber, wie deine Kommentardaten verarbeitet werden.