Ich han jo noch vill Minsche, Ereignisse, Sage, Legende un Baute, üvver die ich Üch noch verzälle mööch. Ävver geiht et Üch och grad esu: erus an de Luff un einfach e Gängelche maache? Ävver wo kann mer dat en Kölle maache un geiht dobei enem Minschespektakel usem Wäg?
Op der Schäl Sick laufe ich gään vun de Rudekircher Autobahnbröck am Rhing elans noh der Düxer Bröck. Wann et Wedder schlääch es, es mer do off fass allein un wann nit, es et och nit esu eng, dat mer sich en et Gehög kütt.
Klor, de Poller Wise beede Plaatz. Ävver miets geiht et för mich luuter tirek lans de Wasserkant. Dat es e Geföhl wie Urlaub, wann der Wind e bessche an dir ropp un en de Uhre pief ov mer hürt et vun de Welle, die an et Ofer stüsse, leis plätschere.
Wann ich mer de Buhne esu beluure, weed mer och klor, wat ich zeletz gelese han: dä Name „Poll“ kütt – wie mer aannimmp – vum holländische „Poel“, wat „Polder“ bedügg, alsu Land, dat aangeschwemmp ov opgeschödt woodt. Dat wor hee lange Zigg kei Vergnöge, et wor sumfig un naaß. Et wor esu schlemm, dat mir Kölsche dat Problem hatte, dat der Rhing luuter noh Weste däute un usem Bedd wollt. Dat wör schlemm gewäse. Stellt Üch vür, der Rhing wör us Kölle avgehaue! Der ganze Handel wör jo zosammegebroche, nix mih met Stapelrääch un esu. Dat hätts do en der Pief rauche künne.
Zick dä Zigg öm 1200 eröm gitt et hee Dämm, die der Rhing em Bedd halde solle. Nor wore de Buure un Fescher vum aale Poll ze winnig un hatte ze winnig Geld. Esu wore die Dämm vill zo niddrig un broche, wann e Huhwasser kom. Eesch wie die Kölsche öm 1400 et Rääch krähte, sich dodröm ze kömmere, wor et besser. En Folg dovun sin üvvrigens evvens die Buhne, die mer „Poller Köpp“ nennt.
Üvvrigens kann „Poll“ och vun „Boll“ kumme, wat „Hüvvel“ bedügg. Wann et mem Rhing richtig ärg kom, soh mer vun Poll off nor ein klei Knüüzche vürlunke: der Hüvvel „Auf dem Sandberg“. Un dä litt ald bei der Siegburger Stroß, ganz wigg hinge.
Wann mer och luuter noh bei der „Alfred-Schütte-Allee“ es, kritt mer do unge jo nit mih vill vun der Industrie met, die die Gägend hee rähts un links vum Rhing gepräg hät. Klor, Scheff fahre om Rhing un dat ze baschte. Ävver selvs gägegüvver, op der Marieburg, muss mer wesse, wo mer hinluure muss, öm noch Spure vun Industrie zo finge. Eesch wann mer op eins an der Südbröck steiht, drängk sich dat op. Die woodt 1910 opgestallt, domet Güterzög Kölle ömfahre un su der Güterverkehr usem Haupbahnhoff holle. Dat es jo hügg noch su. Tirek noh dä Bröck kütt jo och, rähts hingerm Damm, et große Hafebecke vum Düxer Hafe, dä sich bes noh der Vringsbröck trick.
Esu ald es dä Hafe eigentlich och noch nit, wann mer bedenk, wie lang en Kölle ald Göder ömgeschlage weede. Ävver doför hät Kölle üvver Johrunderte et Wääthche gägeüvver benotz, dat hügg der Rheinauhafe es. Dä Wareverkehr, dä hee en Düx zick dem 15. Johrhundert üvver ene Leinfad avgeweckelt woodt, hät mer vun kölscher Sigg nie gään gesinn. Et gov jo et Stapelrääch! Dat hät Düx ävver nit dran gehindert, em 18. Johrhundert ene Kran opzestelle, öm beim Lade flöcker vüraan ze kumme… Aale Oferbefestigunge us dä Zigg, bevör et dä Hafe gov, süht mer hügg noch.
Dä Hafe wor jo eesch för die 40 Naache gedaach, die die Bröck gebildt han, die av 1822 vun Kölle noh Düx foht. Die Naache moote jo, wann et Ies gov, secher ungergebraht weede. Doför hät mer ene kleine Siggeärm vum Rhing zo däm kleine Hafebecke em Norde usgebaut. Eesch wie mer 1903 ene aale Turm avrieße kunnt, dä der Kommiss bes dohin gebruch hatt, kunnt mer och dat große südliche Becke baue. Ävver dat es Industriehistorie un do verzälle mer noch ens extra drüvver.
Off gonn ich am kleine Becke op der Flusssigg bes an de Spetz vum Hafe un versöke, unger der Vringsbröck durch, dat eine besondere Beld vun Kölle ze maache. Ihrlich, ich weiß nit woröm, ävver dä Plaatz hät et mer aangedon. Un et geiht nit nor mir esu. Mer triff do av un aan Lück, die en der Großstadt gään ens e Stündche ganz allein op Kölle luure.
Vun do us muss mer dann ävver e klei Stöckelche zoröck üvver de Drihbröck, öm wigger en Richtung Düxer Bröck ze kumme. Un hee es noch en besondere Stell. Alsu ein met enem „Aha-Effek“ för mich. Ich hatt jo vör üvver enem Johr geschrevve, dat et Schokelademuseum wie e Scheff ussüht. Domols han ich üvverlaht, wie ich et hinkrige, dat mer dat süht. Do ben ich dran gescheitert, weil ich nit op die Idde gekumme ben, mer dat Museum ens vun Düx us ze beluure. Tja, wat soll ich sage? Hee es och dat Fotto zo däm Beidrag usem Januar 2019…
Wat ich an dä ganze Wägstreck schön finge es, dat mer vum Urlaub, us der Nator, Fößche för Fößche widder zoröck noh Kölle kütt un sich am Engk noch e Bierche drinke kann. Ach jo, hät jo grad nix op. God, gonn ich nohm Heumaat un kauf mer e Ies beim Poldi. Och god.
Mechel
Hinterlasse jetzt einen Kommentar