Hügg möoch ich Üch e Kreppche verzälle, dat sich hee am Holzmaat zogedrage hät. Et spillt koot nohm Kreeg. Die Lück wore ärm, lävte en Trümmere un versökte, „durchzekumme“. De Polizei, em Veedel ihter „Schmier“ genannt, hatt miets noch ei Geseech un nit vill Geseechter, wie et hügg esu off es. Nix gäge die Fraue un Kääls, die dä Job hügg maache. Se künne nix doför un eigentlich kenn ich och nur Schotzlück, die dä Berof met Hätz un Siel usübe. Dat Geseech vun der Polizei em Vringsveedel ävver wor vun 1946 bes 1953 der „Schnäuzer“.
Dä Schnäuzer hät och ene Name. Der „Alfred Hasemeier“, ävver de Lück nannte in nor „Schnäuzer“ un alle naslang hürte mer e Raune „Pass op! Der Schnäuzer kütt“. Der Alfred Hasemeier wor der Baas vum Polizeirevier I, dat zo dä Zigg en der Zwirnerstroß em Vringsveedel log. Hä wor dä Kääl, dä Lösunge schaffe moot, wann et Öschel em Veedel gov. Vill vun dä Anekdötcher hät hä uns persönlich em Boch „Paß op, dä Schnäuzer kütt!“, dat et nor noch antiquarisch gitt, hingerlooße. Un evvens die eine, en dä der Pastur vun Zint Maria Lyskirche Brass hatt, verzälle ich Üch hügg:
Wie dä Schnäuzer an enem Morge en sing Waach kütt, grinse in singe Kollege ald aan. „Gangk ens nohm Pastur vun Maria Lyskirche…“. Do aangekumme, es der Pastur am Schänge, wat hä dann vör ene Schotzmann för si Veedel wör, dat hä zoleet, dat de Trottoirschwalve de Karessante tirek an Zint Maria Lyskirche op offe Stroß bedeene däte, fass bes en de Kirch eren, esu dat de Gemeinde sich bei der Fröhmess noch durch dat Gemölsch kämfe mööt. – Un dat wor esu. Dat han ich vum Friedhelm, enem, dä dat noch erläv hät, gehürt. Wann mer uns hügg üvver e Rollbredd beschwere, dat om Vürplaatz vür ener Kirch rollt ov dat einer Pipi an de Wand mäht, han die Lück en däm Veedel öm der Holzmaat eröm, dä jo tirek am Industriegebiet vum Rheinauhafe litt (dä es jo eesch zick kootem esu schick) ganz andere Brasel gehatt.
„Ich kömmere mich dodröm“, saht do der Schnäuzer un der Pastur meint, dat hä dat nit schaff, bei däm nixnötzige, umverschammte Hurepack. Ävver der Schnäuzer hatt ald en Idee. Wie hä vür de Pooz tridd, läuf im ald der „Enteschnäbbel“ üvver der Wäg. Der „Enteschnäbbel“ es ein vun de Dame, die en dä Gägend am Aanschaffe sin. Der Schnäuzer säht för it „Hür ens god zo, Mädche, jetz giss do alle Wiever Bescheid, dat ich üch all öm 17.00 Uhr em „Alter Tauzieher“ sinn will. Un sollt och nor ein fähle, sollt dat sich besser hee nit mir blecke looße.“
Dä „Enteschnäbbel“ es zoverlässig, wie der Hasemeier bemerk. Hä rechent, dat esu 40 Weechter sich em „Alter Tauzieher“ enfinge. Et sin ävver genau 82. – Der „Alter Tauzieher“ wor üvvrigens en däm rude Huus links em Beld, en däm hügg „Chiara Kochlust“ et Koche leht. Dat kann mer nit mih einfach nohlese, dat muss mer wesse. Och dat hat mir der Friedhelm verrode. Deswäge moot ich dat Fotto maache, op däm dat Kunswerk „Der Tauzieher“, dat rude Huus un Zint Maria-Lyskirche drop sin.
Wie dä Schnäuzer dat zofridde fassstellt, klemmp hä op ene Stohl un häld dä Klunte ene Red, die die esu noch nie gehürt han. Wat die en däm Veedel för en Sauerei maache un dat, wann sei die Kirch nit ihre, dat ganze Veedel zom Sperrgebiet weed. – Alle sin se verschreck un et es ganz leis… Op eins fängk dä „Enteschnäbbel“ sich en Klatsch „Do aal Sau, dat es doch alles wäge dir, do schaffs doch luuter bei Lyskirche aan…“ Un dann han se de nächste zwesche, die luuter bei Lyskirche aanschaffe. Der Schnäuzer muss engriefe un de Weechter verspreche im, dat dat nit mih vürkütt.
Am Ovend läht sich dä Schnäuzer op de Lauer un süht, wie e paar Trottoirschwalve en dä Stroß erömstonn, ävver de Kääls nit aanspreche. Op eins kütt et „Pääle-Anna“ met enem Matros de Stroß erav, dä ald stäänevoll es. Wie die zwei bei Maria-Lyskriche öm de Eck gonn, laufe die andere hingerdren, trecke Knöppele usem Gebösch an der Kirch un verkamesöle et Pääle-Anna un dä Matros….
E paar Dag späder lovv dä Pastur dä Schnäuzer, dat hä dat nie gedaach hätt, dat de Polizei et schaff, dat de Gemeinde Rauh hät. Se mööte jo hee jetz jedes Loch üvverwaache, domet et esu bliev. Dä Schnäuzer säht dodrop „Jede Naach es de ganze Waach ungerwägs, Herr Pastur. För Üch es uns kein Möh zo groß.“ un muss selvs avhaue, domet hä nit laut losslaach.
Ich mag dat Kreppche gään. Leht es uns nit, dat et för uns all besser es, wann mer uns an Rägele halde un daför sorge, dat se dat all dun? Grad en uns Zigg? Ich meine, ov Rägele Senn han, muss mer diskuteere dürfe un och för Änderunge demonstreere. Ävver dat mer se enhalde, dodrop sollte mer all aachte. – Mer sollte nor och nit tirek ene Knöppel em nöchste Gebösch platzeere.
Kann sich einer an der Alfred „dä Schnäuzer“ Hasemeier entsenne?
„Space Invaders“ – hee levve Usserirdische medden unger uns! Wie ich die Dag e Gängelche maache, fällt minge Bleck op e Mosaik. Ich blieve stonn un üvverläge, woröm mir dat Motiv bekannt vürkütt. Ich stiere fass ald en Minutt, wie mi Altargeschenk mich frög, wat dann loss es. – Op Wäng glotze ich jo miets nit esu lang. – Ich zeige op dat Mosaik un sage „Space Invaders. Weiß Do noch dat Spill vun domols?!“. […]
Zuerst nochmal kurz das Gegenüber Wer Platzjabbeck sagt, muss auch Kallendresser sagen! Muss man das? Ich hatte ja schon ein wenig über den Platzjabbeck, das hässliche, zungenstreckende Kerlchen vom Rathausturm, geschrieben. Kurz erklärt, dass sich eine Rechnung aus dem Jahr […]
Hinterlasse jetzt einen Kommentar