
Villleich weed et hügg jet winnig kölsch. Un ich verzälle üvver ene Kääl, dä ich selvs kaum kenne, dä mich ävver zick Johre immer widder ens beschäftig un dann och faszineet.Vür e paar Johre fällt mer dat Stroßeschild „Nonniweg“ en et Aug. „Komische Name“ denke ich, ungernemme ävver nix wigger, öm eruszefinge, woröm dä Wäg esu heiß.
Monate späder maache ich Urlaub op Island un spazeere dobei durch Akureyri. Akureyri es, wann mer Reykjavik un die Oote, met denne et beinoh zosammegewahße es als eine Oot aansüht, met 18.500 Minsche de zweitgrößte Stadt vun Island. Wat för uns e Dörp es, wirk noh e paar Dage op Island gigantisch.
Hee stonn ich ovends jih vür enem Scheld „Nonni-Huus“ – op isländisch natörlich. Ich weiß nit woröm, mir wor klor, dat ich hee op jet Vetrautes gestosse ben.
„Nonni“ es tatsächlich ene Kosename för „Jón“. Dä Mann, noh däm die Stroß benannt woodt, heeß „Jón Sveinsson“ und weil dat en Europa komisch klingk, nannt hä sich hee miets „Svensson“.
Hee bei Akureyri weed hä 1857 als Sonn vun enem Ampsschriever gebore. En däm Huus em Beld verbrängk hä e paar Johre vun singer Jugend, die hä hingerdren luuter als „glöcklich“ bezeichnet. Ävver 1869, wie hä zwölf Johr es, stirv singe Papp. Wat för en Nud! Der kleine Nonni, dä evangelisch es, kritt ävver e Aangebodd vun enem französische Adlige, sing Usbeldung ze berappe, e Stipendium. Si Fottgonn es för in en rääch courageete Entscheidung, gesteiht hä doch hingerdren, dat hä vum katholische Ömfeld, dat in erwaadt, gläuv, dat et distanzeet un „ohne Freud“ es.
Et schingk nit esu ze sin. Bevür hä för de Schullusbeldung noh Frankreich kütt, muss hä em Johr 1870 noch e Johr en Kopenhagen waade, dat Deutsche un Franzuse ehre Kreeg zo Engk bränge. Ald hee weed hä Katholik, hä konverteet.
En Frankreich schleeßlich durchläuf hä de Latingschull, studeet dann zonöchs en Frankreich, Belgie, Holland un zoletz en de Johre 1888 bes 1892 Theologie en England. Hee weed hä als Jesuit als eeschte katholische Isländer, zom Priester geweiht un leht dodrop 20 Johr en Dänemark.
Hä verzällt dobei luuter och gään us singer Jugend op Island un merk, dat et ville Zohürer interesseet. Met 55 Johr es hä vun der Gesünde esu engeschränk, dat hä de Lihrtätigkeit opgitt un sing Jugendgeschichte un sing unzällige, wigge Reise en fääne Länder opschriev. Noch met 80 Johr reis hä e ganz Johr noh Japan. De Nonni-Böcher sin nit nor för Pänz spannend ze lese. Si Isländisch es meddlerwiel jet engeross, su dat hä die Böcher op Deutsch schriev. Se weede em Herder-Verlag veröffentlich. Die Böcher begeistere, se maache in un Island bekannt un ich gläuve, och hee säht jetz glich einer „Jo, klor! Nonni! Kenne ich!“.
Em huhe Alder weed hä esu malad, dat hä em Krankehuus behandelt weede muss. Mer schrieve ald et Johr 1944. De Nöh vun der Wessfront zwingk in alle naslang en Verlägunge vun de Niederlande noch Ooche, dann noh Eschweiler un am Engk en et Zint Franziskus Spidol en Kölle. Am 26. September 1944 stirv hä hee met 87 Johr un weed wäge de Bombardierunge, die luuter stattfinge, met ener koote Ihrung flöck unger die Ääd gebraht. Ävver doröm es si Grav hügg hee en Kölle un och e klei Denkmol vür Zint Bartholomäus om Ihrefeld erennert an in.
Ävver woröm verzälle ich, dat hee ene isländische Bochautor verstorve es? Un wat ich an im jetz spannend finge? – Mer schwaade hee vun enem courageete Jung us enem kleine Oot op ener fääne Insel. Dä kleine Fant lööt sich, och wann e de Botz voll hät, op et große Europa, dat im ganz fremb es, en un weed hee ene beröhmte Kääl, dä för de ganze Welt offe es. Sing Heimat ävver, vergiss hä nie, dräht se en de Welt erus un begeistert uns för Island. Do, wo hä es, es Island noh.
Ich finge, hä es e Vörbeld. Loot et uns och esu maache. Loot uns Europa wage un Kölsche blieve, Europa för Kölle begeistere. Sonndag gonn mer Europa wähle.
Mechel
Hinterlasse jetzt einen Kommentar