Ming Altargeschenk un ich, wann mir sonndags e Gängelche maache, sinn mir nit selde Saache, bei denne bei mir der Grosche penningwies fällt.
Hee dat Käälche om Fotto, han ich vür Johre ens gesinn, wie ich de Wilhelm-Backhaus-Stroß elans gegange ben. Do steiht do die Figur em Vürgaade vun de theologische Institute. Dat fung ich zoeesch luus un daach „muss do dich ens dröm kömmere, wä dat es“.
Monate späder wor ich en der Minorittekirch un do hürte ich met halvem Uhr jet vun enem Schotte, dä hee geleht hät un do litt. Jetz wor ich mem Kopp nit bei der Saach un daach mir „muss do dich ens dröm kömmere, wä dat es“.
Jo un dann kumme ich zwei Johr späder bei enem Gängelche mem Altargeschenk ald widder bei dä Figur vörbei, maache widder e Fotto un luure zofällig op dat Scheld em Hingrund „Johannes Duns Scotus“. Es klor, dat ich do denke „Dat es doch dä vun do, wat mäht dä hee? Woröm es hä hee un och do? Un häs do dä nit noch ganz woanders gesinn? Wo wor dat?“ – Dat wor ganz bovve om Rodhuusturm, do wo de Häng nit ziddere dürfe, wann do e Bild maache wells. Un an der Pooz em Süde am Dom es hä als Relief ze finge, han ich grad gelese.
Der Johannes Duns Scotus, woröm es dä esu off en der Stadt ze finge? Kennt Ehr dä? Ich hatt noch nie vun im gehürt.
Hä es ene Theologe, dä en Duns en Schottland gebore woodt. Mer vermod, dat hä öm 1266 gebore es. Do kütt mer hin, weil hä em Johr 1291 de Priesterweih emfängk un die kritt mer zo dä Zigg nit bevür mer 25 Johr ald es. Mer gläuv, dat hä ald em Johr 1280 dem Franziskaner-Orde beitridd. De Franziskaner han zo dä Zigg en Oxford en England en Schull, en dä sei im Philosophie un Theologie beibränge. Hä es op Zack, Priester weed hä ganz secher mem Mindesalder.
Ävver die Priesterweih es nit et Engk vun der Usbildung. Die trick sich noch bes 1301. Mer weiß nit genau, ov der Johannes Duns Scotus am Engk ald en Pariss wor, ävver ganz secher wor hä dat av 1302. Hä leht av dann bes 1307 do. En dä Zigg weed hä bekannt. Singe Ruhm es esugar, dä met däm vum Albertus Magnus un vum Thomas vun Aquin ze vergliche es. Wann hä leht, verklört hä, wie die große Philosophe vun der Antike, för e Beispill der Aristoteles un der Augustinus, met der katholische Üvverzeugung zesammepasse. Ich meine, dat muss do eesch ens hinkrige, de unbefleckte Emfängnis met der Logik vum Aristoteles ze vereinbare. Weil hä dat esu feinsennig mäht, nenne se in „Doctor subtilis“ un, weil hä et esu met der Juffer hät un dat met der Emfängnis verklöre kann, och „Doctor Marianus“.
Ungerbroche weed die Zigg nor vun enem Johr em Exil. Grund wor, dat der Paps Bonifatius VIII un der Künning vun Frankreich Philipp IV. sich am Strigge sin un der Künning vun de Gelehte well, dat se zo im halde. Der Schäng mööch dat ävver nit un esu muss hä flüchte. Wo genau hä wor, weiß mer nit, ävver et künnt sin, dat hä do et eeschte Mol en Kölle wor. Ich gläuve och, dat hä hee wor nit woanders, weil:
Em Johr 1307 wolle de Franziskaner, dat hä hee en Kölle dem Generalstudium vürsteiht un schecke in heehin. Hee wirk hä ävver nor jet mih wie ein Johr. Am 8. November 1308, hä es grad ens 42, stirv hä – un mer weiß nit woröm… Secher, do kom mer en der Folgezigg an et Spekuliere. Mer saht esugar, dat hä nor krank wor un lebendig en et Grav gelaht woodt – gruselig, wat?
Weil hä nor esu koot geläv hät, es si wesseschaftlich Werk en Sammlung vun Manuskripte un Metschrefte. E geoodent Gesampwerk gitt et su nit. Un weil rääch winnig vun im bekannt es, mer zwor de Schrefte hät, ävver söns vun däm Minsch Johannes Duns Scotus su vill em Düstere litt, schaffe et gode Chreste em Johr 1706, 1710 un 1905 nit, in sillig spreche ze looße. Bewägung kütt en die Saach eesch wie mer am 15. November 1980 Besök vum Paps Johannes Paul II. hee en Kölle han. An däm Dag geiht hä an der Sarkophag, dä en der Minorittekirch steiht un kütt wall en et Simeliere. Am 20. Määz 1993 fiert der Paps för der Sillige Johannes Duns Scotus de Vesper em Petersdom.
Der Johannes Duns Scotus wor jo, wie hä noch geläv hät, nor koot en Kölle. Ävver irgendwie sin mer stolz drop. Op der Dudelad steiht: „Schottland hät mich gebore, England hät mich opgenomme, Frankreich hät mich geleht un Kölle behäld mich“. – Op Lating natörlich.
Mechel
Hinterlasse jetzt einen Kommentar