„Dat Kreppche vum Griet zo hüre, wör och schön.“ – Leev Bärbelche, dat uns folg un esu ene Henwies gitt, do häs Do mir jet aangedon. E Kreppche vum Griet gitt et nit. Hügg müsse mer hee jet kreativ sin un uns einfach e paar Gedanke maache.
Wat mer üvver et Griet wesse, es eigentlich: nix. Wie soll dat och aangonn? Mer wesse jo nit ens secher, wo dä bekannte Jan vun Wääth genau gebore woodt. Nor et Johr wesse mer: 1591. Un ich gläuve, dat och nor, weil hä ene Held es. Wat solle mer do vun einem vun dä ville dausend Mähde wesse, die zo dä Zigg keiner intresseet?
Wat mer meine zo wesse, es, dat et Griet en Mähd om „Kümpchenshoff“ wor. Mer han noch en Stroß, die esu heiß. Dä Hoff log zick 1395 benne vun der Stadtmuur. Die Stroß „Am Kümpchenhoff“ verbingk op der Hüh vum „Mediapark“ der Hansaring un der Gereonswall. Dat Stöckelche litt ävver grad usserhalv vun der aale Stadt. Die Stroß münd en de „Kyotostroß“. Dä Hoff weed domet wall ihter an der hüggige Kyotostroß geläge han. Dat wör tirek benne vun der Stadtmuur. – Wann et dä Kümpchenshoff es, dä en der Sag gemeint es.
Do es et Griet alsu dagen dagus am Schufte wie dä Jan im üvver der Wäg läuf, weil hä datselve mäht: schufte, för sing Famillich durchzebränge. Mer entsenne uns, dat der Papp en et Gras gebesse hät. Et Griet es esu schön, dat Kääls dotzendwies wesse wolle, wat mer met im aanstelle kann. Dat et do en fröhe Johr ald oppass, met wäm et sich enlööt, es en dä äänse katholische Welt zo verstonn. Do hange Ihr un Verdeens dran. Wie ald mag et wall gewäs sin, wie der Jan et gefrog hät, ov et in hierodt un met im ene Hoff föht? Villleich 16 ov 18? Et dräump vun enem riche Häär, dä e schön Wiev han well, dat mer och präsenteere kann. Es doch klor, dat et esu enem Kääl, dä jo zo dä Zigg kaum de eige Famillich am Kacke halde kann, „am Aasch er Trötche“ säht. Dat muss sich öm 1609 ov 1610 zogedrage han, weil der Jan met 19 nohm Kommis gegange es, öm im zo zeige dat hä doch jet wäät es.
Aach Johr donoh brich der Dressigjöhrige Kreeg us un der Jan es ald vürher Offizier. Dat de Kölsche in god ligge künne, es och klor. Gäge de Franzuse gewennt hä mih wie zwei Dotzend Schlaachte, die dozo beidrage, dat zwor dä Kreeg öm Kölle eröm tob, ävver de Kölsche rich blieve, weil se mih ov winniger ungestürt handele künne. Weiß et Griet, wä dä Jan es, dä us der Fään jo och daför sorg, dat en secher arbeide kann? Koot bevür hä 1638 en Kölle enrigg, hät hä als Feldmarschall, dä hä zo dä Zigg es, de Festung Ehrenbreitstein erobert. De Franzuse hatte domet kein Maach mih üvver der Rhing un Scheff kunnte widder erav noh Kölle kumme. Un en däm Jubel triff hä op et Griet.
Et Griet setz do un verkäuf Äppel un Nöss, wie der Jan om Pääd vürbei kütt. Der Jan hät 1637 em Kreeg noch Zigg gefunge, de Gräfin Isabella vun Spaur zo hierode. Die Ih es alsu rääch fresch. Ich kann mir vürstelle, dat hä e bessche et ärme Dier kritt, wie hä et Griet, sing Jugendliebe, do unge setze süht. Villleich denk hä sich „Et deit mer esu leid. Dir han ich dat doch zo verdanke, dat ich nit met dir op enem Höhnerhoff em Ömland vun Protestante avgeschlaach woode ben. Dä Erfolg hät ich gään met dir an minger Sigg gehatt. Ävver jetz kann ich nit mih.“ un säht „Wä et hätt gedon.“.
Tja, un et Griet muss jo öm 45 Johr ald sin, wie et do op der Ääd sitz un Äppel un Nöss aanbeed, weil et nie ene Kääl met jet an de Föß gefunge hät. Setz mer sich op die Ääd un verkäuf Obs un Nöss, wann mer weiß, wä do glich vürbei kütt? Villleich versteiht et esugar en däm Momang och, dat der Jan ohne dä Korv, dä it im gegovve hät, nie esu wigg gekumme wör. Ävver et üvverläg sich och, dat et dat däm Nackaasch vun domols niemols em Ääns hätt zotraue künne un säht dodröm met e bessche Frack „Wä et hätt gewoss“. Et es esu klein geblevve, dat et av do nit mih zo finge es.
Em Johr 2003, nohdäm uns Reiterkorps „Jan von Werth“ dat Kreppespill am Engk hatt, reef der „Jan“. Mike Blosse, sing „Griet“, et Gabi Schaaf, un trok et bei sich op et Pääd. Ich mööch gläuve, dat der Jan vun Wääth dat och gään gedon hätt, wann hä nor gekunnt hätt. Ich gläuve, dann wösste mer och, wat usem Griet gewoode es.
Kumm mer jetz keiner met däm Verzällche, dat sich dat Kreppche jo och üvverhaup nit beläge leet…
Wat denkt Ehr dann üvver et Griet?
Mechel
Damit ich mir Gedanken zu der Gechichte machen konnte, brauche ich natürlich Quellen. Die erste und wichtigste Quelle ist natürlich die wunderbare Website des Reiterkorps „Jan von Werth“: https://janvonwerth.de/
Guckt Euch dort unbedingt um. Dort findet ihr weitere Details, die hier keinen Platz haben.
Dä Aasch vum Rodhuusturm – sorg immer widder ens för Opsinn. Woröm hänge mer uns ene Aasch an der Rodhuusturm? Ich zitiere der Kölner Stadt-Anzeiger (KStA) vum 2. April 2019: „Das ist ein ganz beliebtes Motiv gewesen“, sagt der ehemalige […]
De „Köln-Düsseldorfer Deutsche Rheinschifffahrt GmbH“, koot „Köln-Düsseldorfer“ un eigentlich sage mer nor ganz koot „KD“. Av un zo esu en Tour mem Böötche maache, es doch fing. Zogegovve „Böötche“ es ungerdrevve, dat sin Scheff. Ävver: et Sönnche schingk, mer setz bovve an der fresche Luff, drink sich e Kölsch un lööt et Panorama vürbeitrecke. Göddlich, oder? Do denk mer nit mih üvver su Froge noh un lööt sich drieve. […]
Hügg muss ich ming Wööd ganz vürsichtig setze, denn et es jet passeet, wat nie, ävver och wirklich nie passeere darf – wann mer en Fastelovendsgesellschaff noh aaler Tradition un met Tradition es: e Dreigesteen met ener Frau ov esugar […]
Hinterlasse jetzt einen Kommentar