De Schlaach an der Üülepooz

Mer entsenne uns? Letzte Woch litt em Oktober 1268 en der Schlaach vun der Ülepooz der Baas vum Geschlääch vun de Overstolze, der Mattes Overstolz, op der Dud getroffe en singem Blod un dä Famillich droht, dat se alles verliert. Der Ääzbischoff Engelbert II vun Falkenburg hät sich mem Geschlääch vun de Weise un en paar andere, die nor zo gään Kölle un de Overstolze schade wolle, zosammengedon un grief Kölle aan. Die 5000 Zaldate vür der Muur, die der Ääzbischoff op singer Sigg hät, sin nit dat Problem. Ävver die 300 Zaldate, die ald benne vun der Muur vun Kölle sin, schon. Der Mattes Overstolz stallt sich met nor 40 Kääls dogäge. Met letzter Levvenskraff mäht hä de Kölsche klor, dat et hee öm Kölle geiht. Wann mer hee verliert, gonn nit nor de Overstolze unger, villmih weed Kölle och nie mih frei un för alle Zigge ungerm Regalt vum Ääzbischoff blode

Der Gerhard Overstolz üvvernimmp

Ich krige nit erus, wie ald dä Gerhard es, wie hä die Schlaach driht. Ävver ich weiß, dat uns Frauminsche, die dat hee lese, bestemmp gään ens e Fisternöllche met im gehat hätte: hä es ene Baum vun enem Kääl un dobei nit hässlich. Op jede Fall schnapp hä sich sing Ax uns fängk an, alles ömzehaue, wat sich im en der Wäg stellt. Drop fasse sich vill Kölsche e Hätz un stonn im bei. Et wor en blodige Schlaach – nor domet ehr et noch ens gelese hat.

God, dä Engelbert haut av, ävver die Schlaach un domet singe Aansproch op mih Maach üvver Kölle es verlore – wann hä och der bovverste Häär vun der Stadt bliev.

Der Gerhard an der Maach

Der Gehard Overstolz, kann mer sage, dat hä ene Aanföhrer wor? Richtig an de Maach mööch hä nie, ovschüns hä 1273 Oberbürgermeister weed. Hä üvvernimp dat Amp vum Daniel Overstolz. Ävver Ämter aanhaufe wie singe Papp, dat es nit sing Aat. God, hä es natörlich och em Rod vun der Stadt un trick de Lück met singer volle Stemm, die god klingk un intelligentem Disköösch, op sing Sigg. Hä weiß ävver och luuter, wat zo dun es. – Wat im am Engk et Levve koss

Wann zwei sich strigge, freut sich der Drette

Av dem Johr 1275 heiß der Ääzbischoff Siegfried von Westerburg – wat nit heiß, dat sich die Probleme för de Kölsche ändere. Do krige se op eins die Gelägeheit, dä Öschel ein för alle Mol zo kläre:

1279 stirv der Herzog Walram V. vun Limburg un hät keine Erve. Ävver er Ervdeil bedügg ene staatse Maachgewenn, wann mer dann draankumme kann. Der Herzog Johann I. vun Brabant hät zo dä Zigg och sing Dräum, wie hä singe Enfloss vergößere kann un konstrueet öm e paar Ecke ene Aansproch op dat Ervdeil. Zodäm brängk hä unger anderem der Graf vun Berg op sing Sigg, dä och e Stöck vum Ervdeil han well, ävver nit die Maach hät, dat durchzosetzte. Op der ander Sigg steiht unse Ääzbischoff Siegfried vun Westerburg, dä Kurkölle durch dä Maachgewenn en der Nohberschaff bedroht süht. Hä schleiht sich op de Gägesigg un lööt da Strigg eskaleere.

Wat meint Ehr, wat sich der Gerhard Overstolz denk? Jo klor! Dat es die Gelägeheit die Saach för Kölle zo entscheide, wann mer der Herzog vun Brabant hilf. Wie immer vertridd hä sing Gedanke em Rod un vür der Stadt un trick och dismol de Kölsche widder op sing Sigg.

De letzte große Ritterschlaach vum Meddelalder

Am 5. Juni 1288 es et esu wigg. 4200 Kääls gonn för der Ääzbischoff om Fühlinger Feld en die Schlaach bei Worringe un 4800 för der Herzog vun Brabant. Et es die letzte große Ritterschlaach em Meddelalder, die durch Panzerreiter entschiede weede soll – ävver dovun hät der Ääzbischoff 500 mih.

Och die Schlaach es e Gemetzel. Se tob hin un her. Der Ääzbischoff litt vürre, wie der Gerhard Overstolz en singer prächtige Röstung vür die Kölsche rigg un se aanstachelt. Als Föhrer, der jet daug, geiht mer met singe Lück: hä steig vum Pääd un stellt sich an de Spetz vun de Kölsche un marscheet op der Feind aan. E god Stöck sin se gelaufe, wie hä op eins zosammebrich un stirv. Si Hätz hät unger dä Belastung, met voller Röstung em Sommer ze laufe, der Deens quittiert. Hä es eine vun nor drei Kölsche, die an däm Dag ehr Levve looße. Üvvrigens, de Kölsche weede em Aanschluss för die Ritterlichkeit om Feld gelovv. – Villleich bedügg dat, dat se sich jet zoröckgehalde han.

Mer muss dozo fasshalde, dat die Schlaach de Buure vum Graf vun Berg gewonne han. Se kunnte Fründ un Feind nit ungerscheide un han op alles geklopp, wat ene Röstong aanhatt – em Zwiefel de Panzerreiter. Et weed gesaht, dat mer esu kein ööntliche Schlaach föhre kunnt un se die met wöster Gewalt gewonne han. – Nojo, wat es en Schlaach dann söns?

Papp un Sonn am Rodhuus vereint

Der Gerhard Overstolz ävver weed als dude Seeger noh Kölle gedrage un bes hügg gild hä als dä Mann en Kölle, dä der Aanfang vum Engk vun der Maach vun de Ääzbischöff engelügg hät.

Luurt ens op dat Beld, dat in met singem Papp, dem Mattes Overstolz, als Figure am Rodhuus zeig. Ich meine die Sockele. Beim Papp süht mer ene Bär. Der Mattes Overstolz wor off wöödig un hetzig. Dä Bär es en Symbol doför. Ävver ungerm Gerhard hängk ene Minsch un ene Bär. Dä Minsch es wall ene Bäreföhrer. Die Eigeschaff vum Gerhard wor et mih, de Minsche un am Engk och der Zoon vun de Minsche zo föhre. Hä zeig met singem Finger ävver och op singe Papp: „Do, vun däm han ich dat geerv. Hä hät mich zo däm gemaht, wat ich wor. Durch uns es Kölle jetz frei.“ Kölle Alaaf – nix geiht üvver Kölle.

Mechel